آیتالله معرفت مینویسد:
«گروهی معتقدند که
قرآن دو نزول داشته است: دفعی و
تدریجی. در شب قدر همهٔ قرآن یکجا بر پیامبر اکرم
(ص) نازل شده ]است[؛ سپس در طول مدت نبوت دوباره به تدریج نازل گردیده است. این نظر
شاید مشهورترین نظر نزد اهل حدیث باشد و منشأ آن روایاتی است که این تفصیل در آنها
آمده است. برخی به ظاهر روایات اخذ کرده و برخی با تأویل آن را پذیرفتهاند. ]...[
طبق روایات اهل سنت
قرآن یکجا از عرش بر آسمان اول (پایینترینِ آسمانها) نازل گردید، آنگاه در
جایگاهی به نام ”بیت العزّة“ به ودیعت نهاده شد، ولی در روایات شیعه آمده است که
قرآن از عرش بر آسمان چهارم فرود آمد و در ”بیت معمور“ نهاده شد. ]شیخ[ صدوق آن را جزء عقاید امامیه دانسته است ]الاعتقادات، باب 31[. ]...[
اگرچه اهل ظاهر به
ظاهرِ این روایات بسنده کرده، آن را همینگونه پذیرفتهاند، ولی اهل تحقیق به دلیل
اشکالات زیر آن روایات را تأویل بردهاند: حکمت و مصلحت نزول قرآن از عرش به آسمان
اول یا چهارم و قرار دادن آن در بیت العزّة یا بیت معمور چیست؟ چه حکمتی در این
نقل مکان نهفته است؟ به علاوه، این نزول چه سودی برای مردم یا برای پیامبر (ص)
دارد که خداوند آن را با عظمت یاد میکند؟ آنچه از قرآن خواندنی است همان آیات و
سوره و معانی و مفاهیم راهگشاست. آیا آمدن آن در شب قدر در آسمان اول یا چهارم
کسب فضیلتی است و توفیقی برای مرد کانال اندیشهورزی...
ما را در سایت کانال اندیشهورزی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mandishehvarzig بازدید : 148 تاريخ : يکشنبه 15 بهمن 1396 ساعت: 12:17